Marahan kong inilapat sa lupa ang aking mga paa
Ngumiti
Tumingin sa kawalan
Hinanap ang kaibigang may tatlöng kamay
Muling umikot ang mga mata
Hinanap ang mumurahing telepono
Nang di makita
Ibinaling ang atensyon sa susunod na adyenda
Inayos ang patag na lungga
Inihanay ang malalambot na kayamanan kayakap magdamag
Marahang lumakad
Hinanap ang animo'y magandang repleksyon
Natakot?Nabigla?
Mali ang inaakala
Muli na namang ngumiti at ibinuka ang bibig
Kinuha ang personal na gamit
Naganap na muli ang araw araw na ritwal
Dahan dahan
At dapat maganda ang kalabasan
Nakingiti ang araw
Dumako sa tokador
Muli na namang naghanap
Nakahanap ng tamang porma
Isinuot ang mapormang uniporme
Lumabas ng pinto na parang may dadaluhan
Apat na buwan na ang ritwal na ito
Walang pinagbago
Paulit-ulit
Nakakasawa kung baga
Wala na daw siyang ginawang maganda ayön sa nanay niya
Akala niya kasi lalangoy na siya sa pilak
Magpapala ng ginto
O di kaya'y magbibilang ng diyamante
Muling nag-isip
May naalala
Tapos na ang labing apat na taon niya akademya
Wala pa ring pagbabago
Akala niya'y tapos na ang pagdarahop
Isang maling akala...
Ordinaryo pa rin ang lahat
At ngayo'y KATUGA na ang bansag sa kanya
Nasaan na ang sinasabi nilang "pangarap"?
Kung bakit ito ang pic ay di alam.
No comments:
Post a Comment